GÖZLERİM HİÇ BU KADAR ÇÖKMEMİŞTİ
Grip dediğin nedir ki?
Alt tarafı;
biraz öksürük, tıksırık, hapşırık,
biraz ateş, titreme, terleme,
biraz da halsizlik.
Değil mi?
Hatta bir de griple dalga geçeriz;
“İlaç kullanırsan bir haftada çabucak geçer,
ama kullanmazsan 7 gün süründürür!” diye.
Ama kazın ayağı öyle değil işte!
Öyle olsaydı, bu kış sadece Fransa’da 2.800 kişi gripten ölür müydü?
Hayatım boyunca defalarca grip olduğum için, Kasım ayından sonra Ocak’ta da grip olunca pek şaşırmadım ve yine aynı ilaçları kullanarak iyileşmeye çalıştım.
Ancak bu defa ters giden bir şeyler vardı, iyileşmek bir yana daha da kötüye gittiğimi fark edince hastaneye gittim.
İyi ki de gitmişim…
Sonrasını biliyorsunuz;
zatürreye bir adım kala, bronşit teşhisi,
5 günde üçer serum, ilave ilaçlar,
ve hergün 19-20’lere çıkan tansiyon sorunu,
Derken…
Son gün, ikinci serumun sonunu göremeden gelen,
Hayatımın ilk ve inşallah (!) son kalp krizi…
O an hissettiğim çaresizliği anlatmak gerçekten çok zor…
Önce göğsümde, sonra sırtımda hissettiğim ağrı koluma da vurunca,
Ne yapacağımı şaşırdım.
Sanki, biri boğazımı sıkıyor gibiydi,
Bir yandan nefes alıp vermenin zorluğu,
Öte yandan, onca tecrübeye rağmen panikleyen hemşirenin gözlerindeki çaresizlik,
Bana da “tamam” dedirtti, “galiba son durak burasıymış…”
Sadece birkaç dakika sürmesine rağmen,
Adeta birkaç yıl gibi uzun gelen,
Çok tatsız bir zaman dilimiydi…
İlk aklıma gelen ailemdi,
Onları bir daha görememe düşüncesi bile, inanılmaz ağır geldi.
Kalbimin daha da sıkıştığını hatırlıyorum…
Bir de, ölümden değil de,
Gurbet elde ölüp, Muğla’ma gömülememekten korktum…
Sonra…
Taşkent’in en iyi kardiyoloğu olan profesörün,
Yine 5 gün süren serum, iğne ve ilaç tedavisi ile hayata döndüm.
O’na,
beni O’na götüren Harzemşah Türk’ü doktor Serdar’a,
Özbek hemşire Şehrazat ve kardeşi Alişer’e
ne kadar teşekkür etsem azdır, Allah onlardan razı olsun.
Ancak…
İkinci serum tedavisini takip eden 15 gün içinde iyileşeceğimi umut ediyordum ama öyle olmadı.
Ne yazık ki;
kriz kalbimi,
bronşit te ciğerlerimi fena yıpratmış.
Nefes alıp verişlerim hala düzelmedi
yüksek tansiyonla hala başım dertte
ve çabuk yorulma sorunum devam ediyor.
Fotoğrafta görüldüğü üzere,
Gözlerim, hayatım boyunca ilk kez bu kadar çöktü.
Görünen o ki, iyileşmek zaman alacak…
Ama yine de çok şanslıyım,
çünkü görmede sıkıntı yaşamıyorum.
Ne mutlu bana ki,
Hayatımın en zor günlerini yaşarken bile;
Öyle “adam”lar gördüm, üstlerinde elbise yoktu,
Öyle elbiseler gördüm, içlerinde insan yoktu!
Zafer KARADAĞ olmak, işte böyle bir şey,
Hiçbir zorluk, hayata “bardağın dolu kısmı”ndan bakmama engel olamadı,
Kalp krizi bile…
Uzun sözün kısası…
Evet, fiziken ve ruhen çok yıprandım,
ama
hiçbir yere gitmiyorum!
Daha yapacak çok işim,
ulaşacak çok hedefim,
doğduğum topraklara, aileme ve dostlarıma ödenecek borçlarım
ve
tahsil edilecek, maddi ve manevi alacaklarım var.
Velhasılı…
Allah’ın izniyle, 74 yaşıma kadar sizinleyim.
Şaşırmayın…
Bunu ben değil;
daha 3 yaşında bir çocuk ve
25 yaşında yeni evli genç bir adamken,
her iki sefer de,
inanılmaz bir şekilde aynı şeyleri söyleyen ve;
5, 11, 20 ve 38 yaşımda başıma gelen ölümcül hastalıkları ve kazaları önceden bilen
“Yıldızname”m söylemişti.
Ama siz siz olun, sakın Yıldızname’ye baktırmayın.
Çünkü hiçbir faydası olmadığı gibi, insana ağır bir yük daha yüklüyor.
Ayrıca, kim ne derse desin, sadece Allah’ın dediği olur…
Mayıs ortasında başlayacak kiraz ihracatlarımızı bekleyen müşterilerimiz var,
Bu iş, benim ve şirketimiz için hayati önem taşıyor.
İhracat sezonu bitince de,
Yıllardır üzerinde çalıştığım çok özgün bir turizm projesini hayata geçireceğim.
Belki hatırlarsınız, “MUĞLA’YI MARKA ŞEHİR YAPMAK” gibi iddialı bir projem vardı (http://harclik.net/?p=735)
ve inşallah ölmeden önce bunu gerçekleştireceğim.
Lütfen dualarınızı esirgemeyin ki, bir an önce turp gibi olabileyim ve kaldığım yerden yoluma devam edebileyim.
Selam ve sevgilerimle.
Zafer KARADAĞ
www.harclik.net
10 Mart 2019, Taşkent
Follow
